การรู้เงินเดือนของคนภายในองค์กร ควรเป็นความลับ ไม่ควรเอามาคุยกัน ถ้ารับรู้มาแล้วส่งผลเสียมากกว่าผลดี
ในกรณีที่อีกฝ่ายเงินเดือนเยอะกว่าที่คาดไว้
1.อาจสร้างความตึงเครียดระหว่างคนทำงานด้วยกัน “ทำไมอะ ทำไมได้เยอะ ไม่เห็นทำอะไรเลย ไม่ยุติธรรม” คราวนี้ก็เริ่มจับผิดว่าอีกฝ่ายทำอะไร ไม่ทำอะไร รู้สึกค้างคา มีคำถามในใจสารพัด และ “อคติ” เริ่มก่อตัวขึ้น บางคนเก็บอารมณ์ไว้ไม่ได้ จนต้องค่อนแคะอีกฝ่ายให้เสียบรรยากาศบ่อยๆ บรรยากาศการทำงานที่ไม่ดี มีผลต่อการความคืบหน้าของงาน
2.เริ่มก่อหวอดสร้างความแตกแยก อคติคนเดียวมันไม่สนุก ต้องหาคนมาร่วมวงด้วย “พี่คนนี้ทำงานหนักกว่าตั้งเยอะ เขาต้องได้รับความยุติธรรมว่าอีกคนที่ได้มากกว่า” ทีนี้ก็พยายามหาวิธีให้อีกฝ่ายรู้เงินเดือนอีกคนให้ได้ “พี่เขาจะได้รู้ว่าความจริงว่ามันไม่แฟร์” (ทั้งๆ ที่ไม่ควรรู้) คราวนี้ก็เริ่มขยายจาก 1 ไป 2 ไป 3...อยากรู้เงินเดือนของคนอื่นต่ออีก พอรู้มาแล้วก็วนข้อ 1 ข้อ 2 ไม่จบสิ้น
3.มีรายละเอียดปลีกย่อยที่เรายังไม่รู้ที่มาที่ไปของยอดเงินนั้น เรื่องประสบการณ์ คุณสมบัติบางอย่าง อายุงาน อะไรก็แล้วแต่ที่องค์กรเล็งเห็นจากบุคคลนั้น เพียงแต่เราไม่รู้
ในกรณีที่อีกฝ่ายเงินเดือนน้อยกว่าตัวเอง
ถ้าตำแหน่งหน้าที่ใกล้เคียงกันก็จะภูมิใจตัวเอง ซึ่งความภูมิใจตัวเองไม่ใช่เรื่องผิด ธรรมชาติคนเราต้องหามุมที่รู้สึกดี หาเรื่องที่รู้สึกภูมิใจตัวเองอยู่แล้ว #แต่การรู้สึกเหนือคนอื่นด้วยเงินเดือนไม่น่าจะใช่เรื่องที่ดี ที่สำคัญถ้าเรารู้สึกเจ๋ง ดีกว่า จะส่งผลต่อการพัฒนาศักยภาพการทำงาน รวมถึงความรู้สึกที่มีต่ออีกฝ่ายด้วย
ปัญหาที่พบบ่อย คือ คนที่เพิ่งเข้าสู่โลกการทำงาน มักจะโดนพี่ๆ หาวิธีแอบถามบ่อยๆ ไม่ก็หลุดบอกออกไป หรือบางทีพี่ไม่ได้ถาม น้องไม่ได้หลุด แต่พอถึงเวลาคิดโอที คิดภาษีก็เอาตัวเลขมาแบถามพี่ๆ หมดเลย อย่าไปคิดว่าสนิทกัน พี่เขารู้คงไม่เป็นไร พี่เขาได้มากกว่าอยู่แล้ว อย่าไปคิดว่าเงินเดือนเด็กจบใหม่ไม่เยอะจะปิดทำไม บางทีไม่รู้จะปรึกษาใคร ไม่ว่าจะเพราะอะไรก็ไม่แนะนำให้บอกตัวเลข
นอกจากเรื่องเงินเดือนแล้ว อย่าคุยถึงภาระหนี้สินต่างๆ ผ่อนบ้านเดือนละกี่บาท ผ่อนรถประมาณกี่บาท ค่าโทรศัพท์ ค่าใช้จ่ายต่างๆ เพราะคนฟังจะคาดเดาว่าคุณต้องมีเงินเท่าไหร่ถึงจ่ายหมดนี้ได้ ถ้าไม่อยากจุดประเด็นควรงดคุยเรื่องรายรับ-รายจ่าย
ที่มา The People Skills
