กฎหมายกำหนดให้นายจ้างจ่ายค่าทำงานในวันหยุด และทำงานล่วงเวลาในวันหยุด โดยให้่จ่ายเป็นค่าทำงานในวันหยุด จะต้องจ่ายในอัตรา 1 เท่าของค่าจ้างรายชั่วโมง แต่ถ้าเป็นลูกจ้างรายวันและนายจ้างให้มาทำงานในวันหยุดประจำสัปดาห์ จะจ่ายในอัตรา 2 เท่าของค่าจ้างรายชั่วโมง หรือถ้าทำงานล่วงเวลาต้องจ่ายเพิ่มเป็น 3 เท่าของค่าจ้างรายชั่วโมง
กฎหมายกำหนดให้จ่ายเป็นเงิน จะตกลงเป็นอย่างอื่นไม่ได้ กฎหมายมีเจตนารมณ์เพื่อคุ้มครองลูกจ้างในเรื่องค่าแรง ไม่ให้เอาเปรียบกัน บทบัญญัติจึงเป็นบทบังคับเด็ดขาดจะทำข้อตกลงเป็นอย่างอื่นไม่ได้ เว้นแต่ตกลงแล้วลูกจ้างจะได้รับเงินมากกว่าที่กฎหมายกำหนด
เคยมีคดีที่นายจ้างให้ลูกจ้างทำงานในวันหยุด และทำงานล่วงเวลาในวันหยุด แต่จ่ายเป็นค่าอาหาร ส่วนค่าจ้างก็คำนวณจากยอดขาย และนายจ้างยังจัดให้ลูกจ้างหยุดชดเชยในวันอื่นโดยไม่จ่ายค่าทำงานในวันหยุดหรือค่าล่วงเวลาในวันหยุด ผลจึงเป็นโมฆะ เพราะเป็นข้อตกลงที่ขัดต่อกฎหมาย
ที่มา กฎหมายแรงงาน